Na przelomie XX i XXI wieku gatunek operowy wykazuje niewątpliwe oznaki
odnowy, wprowadza nowe tematy i wątki, ksztaltuje nowy typ bohatera,
zmienia wytyczne językowe. Niniejszy artykul analizuje innowacje w
rosyjskiej operze i teatrze operowym, wynikające z glębokiej
transformacji spoleczeństwa i kultury w okresie ponowoczesności.
Przedmiotem badań analitycznych jest rosyjski teatr muzyczny w
kontekście aktualnych problemów i nowych tendencji jego rozwoju.
Bezpośrednim materialem do badań są trzy opery: Lolita R. Szczedrina,
Życie z idiotą A. Schnittkego i Dzieci Rosentala L. Desyatnikowa,
wystawiane na rosyjskich scenach operowych w latach 2000. Dziela te są
uważane za zlożone dzielo literatury, muzyki i teatru. Artykul
identyfikuje i charakteryzuje trwale cechy nowego modelu rosyjskiej
opery postmodernistycznej, biorąc pod uwagę historyczne doświadczenie
gatunku i sytuację wspólczesną. Praca zostala przygotowana przez Katedrę
Historii Muzyki Państwowego Konserwatorium im. Glinki w Nowosybirsku.
Zostala ona przygotowana przez Katedrę Historii Muzyki Państwowego
Konserwatorium im. Glinki w Nowosybirsku pod kierunkiem profesora G. A.
Eremenko. Przeznaczony jest dla znawców teatru muzycznego, pedagogów i
studentów uczelni muzycznych i teatralnych.
