Nieodzowną konsekwencją postępującej globalizacji wspólczesnej kultury
jest stale rosnące zainteresowanie problemami tożsamości etnicznej,
zachowania tożsamości przez kulturę regionalną oraz przejawami kultury
tradycyjnej we wszystkich sferach życia czlowieka, a w szczególności w
sferze artystycznej. Monografia określa istotę i analizuje specyfikę
neoarchaiczności jako zjawiska wspólczesnej sztuki syberyjskiej,
charakteryzuje procesy związane z artystycznym zawlaszczeniem
starożytnych obrazów mitologicznych we wspólczesnej syberyjskiej sztuce
wizualnej, śledzi historyczne i kulturowe etapy tlumaczenia i
interpretacji mitu i podstawowych archetypów, uwypukla cechy regionalnej
interpretacji archetypów, ujawnia przyczyny aktualizacji archaicznego
dziedzictwa Syberii we wspólczesnej sztuce regionalnej. Szeroki zakres
przejawów zjawiska neoarchaicznego we wspólczesnej sztuce syberyjskiej
ilustruje bogata paleta wizualna.