Efektywna komunikacja wymaga dużej ilości wnioskowania pragmatycznego.
Jest ono zakorzenione w zdolności do brania pod uwagę różnych wskazówek,
takich jak kontekst i stany mentalne lub emocjonalne mówcy. Co istotne,
w języku mówionym sluchacze mogą również polegac na wskazówkach
prozodycznych. Sytuacje te stanowią szczególne wyzwanie dla osób z
autyzmem, które mają dobrze znane trudności w rozpoznawaniu i
interpretowaniu stanów psychicznych innych osób. W tej książce badam
różne komponenty prozodii i oceniam, czy osoby z ASD są szczególnie
upośledzone w interpretowaniu wskazówek prozodycznych, które opierają
się na zrozumieniu intencji mówiącego. Przedstawiam serię badań
koncentrujących się na prozodii gramatycznej, przypadkowym przekazywaniu
informacji, kontrastowym akcentowaniu oraz identyfikacji postaw i stanów
emocjonalnych mówiącego. Wyniki tych badań prowadzą mnie do odpowiedzi
na bardziej ogólne pytania dotyczące teorii umyslu oraz do dyskusji na
temat możliwych źródel upośledzeń spolecznych występujących w
zaburzeniach ze spektrum autyzmu.