W Afryce frankofońskiej od początku lat 90. minąl już czas wyciszonej
konstytucji, oddanej na uslugi przywódców politycznych, chronionych
przed niedyskretną obserwacją, analizą i krytyką. Tak więc ekscesy
praktyk politycznych wymagają nowych paradygmatów. W Afryce
frankofońskiej glównym wyzwaniem pozostaje stworzenie szczęśliwej
symbiozy między zachodzącymi zjawiskami politycznymi a ideologią
konstytucjonalizmu, poprzez usunięcie wszystkich związanych z nimi
paradoksów. Dziś wymaga to zastanowienia się nad nowymi mechanizmami i
narzędziami technicznymi, które umożliwią uchwycenie zmian
spoleczno-politycznych w celu dostosowania zjawiska konstytucji do
nowych realiów spoleczeństw afrykańskich. Polega ona zatem na odnowieniu
pojęc i ponownym przeanalizowaniu podejśc odnoszących się do sposobów
dochodzenia do wladzy politycznej, ukladu i równowagi sil. Ideologia
konstytucjonalizmu stanowi bowiem niezbędny klucz do odczytania i
analizy postulatu ustanowionego w celu stworzenia nowych ram
strukturalnych i instytucjonalnych dostosowanych do kontekstu.